Gisteravond organiseerde ik samen met Jeroen Stek de 1e editie van Directeurengebeuren. Daar brengen we directeuren, DGA’s en bestuurders samen om de mens achter de directeur te vinden. Kwetsbaarheid te creëren, maar wel met een flinke dosis humor en provocatie.

Daartoe hebben we een aantal regels opgesteld. Zakelijke gesprekken verboden, visitekaartjes blijven in de zak en mobiele telefoons in de (door ons neergezette) stijlvolle attachékoffer. Na ontvangst van de groep gingen we aan het Directeurenmaal. We hadden een heerlijk diner waarbij er overigens geen alcohol werd geschonken. Dus met een vijftal directeuren aan tafel, zonder zakelijke gesprekken en wijn. Tja, waar moet je het dan over hebben….

Na een kwartier viel er een stilte, een ongemakkelijke stilte waarbij iedereen vooral naar zijn bord keek. De directeuren worstelden zichtbaar en gaven naderhand ook aan dat ze echt op zoek waren naar gespreksonderwerpen. En zonder de gebruikelijke wijn waar je nog interessant mee zou kunnen doen werd het echt even stil.

Het was fascinerend om te zien in hoeverre zij zich identificeren met hun rol wat leidt tot hun gebruikelijke gedrag. Als dat wordt weggenomen blijft alleen de mens nog over en dan weet de automatische piloot het even niet meer.

Na het eten deelden Jeroen en ik voor de groep onze kwetsbare verhalen, Jeroen over zijn scheiding en ik over mijn burn-out. Allebei goudhaantjes wiens leven altijd soepel verliep, door het doorleven van een crisis maakten we beiden andere keuzes en zijn momenteel veel dichter bij onze waarden en hierdoor kwetsbaarder, authentieker en daarmee krachtiger.

Alle directeuren herkenden zich in onze verhalen, ook zij voelden zich goudhaantjes en hadden ook hun eigen problemen. Maar daarover spraken ze eigenlijk nooit. Er ontstond prachtige verbinding, verwondering over de herkenning en uiteindelijk zaten we met mensen aan tafel die toevallig ook directeur zijn. En niet andersom.

Na het gesprek deden we een rondje Dilemmadokters. We hielpen de directeuren één voor één door een daadwerkelijk dilemma van de directeur op een provocatieve manier te bespiegelen wat resulteerde in heel veel lach, soms een traan en altijd een nieuw inzicht!

Ik reed ’s avonds terug naar huis met trots en bevestiging dat alle mensen vaker hun masker moeten afzetten om echte verbinding te kunnen maken.

De volgende editie is in september. Jeroen en ik hebben er nu al weer zin in!